Geurhinder

Bekende uitingen van hinder worden ook vertaald in lichamelijke klachten ten gevolge van stank: hoestbuien, duizeligheid, hoofdpijn, verstoorde ademhaling, verstoorde hartslag, misselijkheid, verlies van eetlust, verstoorde nachtrust. Stank geeft daarnaast aanleiding tot psychisch en mentale reacties: onvrede over de woonsituatie, gevoel van sociaal isolement, spanningen, gevoel van onveiligheid, vermindering van activiteiten buitenshuis.

Dat alles maakt dat mensen zich (ernstig) gehinderd kunnen voelen. Gezien de effecten van stank en de schaal waarop die worden ervaren -één op de vijf mensen ondervindt die effecten- wordt stank als een bedreiging van het welzijn van de mens beschouwd. De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) spreekt in dit verband van een aantasting van de kwaliteit van het leven.

De Gezondheidsraad beschouwt hinder, waaronder geurhinder, als een aspect dat onze gezondheid negatief kan beïnvloeden (Gezondheidsraad, 1994). Afhankelijk van de mate van ervaren hinder wordt geurhinder zelf beschouwd als gezondheidsprobleem met een direct effect op de gezondheid. Tevens kan geur aanleiding geven tot gezondheidsklachten. In het beperkte aantal uitgevoerde praktijkonderzoeken is een algemene samenhang tussen geurhinder en ervaren gezondheidsklachten gevonden en blijkt geen sprake van een lineaire relatie tussen geur, hinder en gezondheidsklachten.

Psychische factoren zijn hierbij van belang en wellicht speelt hierbij, net als bij geluid, een complex proces van stressverwerkende mechnismen een rol zoals beheersmogelijkheden en probleemoplossende strategieën.